ገና ጎልማሳ አይደለም ፣ ግን ከእንግዲህ ልጅ አይሆንም - በአሥራዎቹ ዕድሜ ውስጥ የሚገኝ አንድ ወጣት አዲስ ማህበራዊ ሚናዎችን እና መስፈርቶችን መጋፈጥ አለበት። ግን በጣም አስቸጋሪው ነገር እራሱን መጋፈጥ አለበት ፡፡
በጉርምስና ዕድሜ ውስጥ ፣ የግለሰባዊነት እድገት በጣም እርስ በርሱ የሚቃረን የዲያቆንቶሎጂ ውስጥ ይገባል-በአንድ በኩል ፣ ጎረምሳዎች የእኔን ግለሰብ ከሕዝብ ለመለየት እና በሌላ በኩል ደግሞ አንድ ቡድን ውስጥ የመሆን ፣ የአንድ ነገር አካል የመሆን የማይፈለግ ፍላጎት አለ ፡፡ ከእኔ ይበልጣል እያንዳንዱ የሚያድግ ልጅ እንዲህ ዓይነቱን አጣብቂኝ በፍፁም በተለያዩ መንገዶች መቋቋም ይችላል-ከህብረተሰቡ ሙሉ ቸልተኝነት ጀምሮ እራሱን ለመቀበል ዝግጁ ከሆነ ማንኛውም ቡድን እስከ ራስ ወዳድነት እስከመከተል።
በጉርምስና ዕድሜ ላይ የሚገኙ ወጣቶች ለራሳቸው ያላቸው ግምት ከፍተኛ ለውጦች አሉት። የዚህ ዘመን ተግባር በቀድሞ ሕይወቴ የጎለመሱትን ሁሉንም የራሴን ክፍሎች መሰብሰብ (ምን ዓይነት ወንድ / ሴት ልጅ ፣ ተማሪ ፣ አትሌት ፣ ጓደኛ ነኝ) እና ህብረተሰቡ ከሚሰጠው ግምገማ ጋር መጣጣም ነው ፡፡ እዚህ ጉልህ ቡድን ከሚያስፈልጉት ነገሮች ጋር ራስን መቆየት እና በተመሳሳይ ጊዜ ከማንነቱ ጋር መጣጣሙ እዚህ በጣም አስፈላጊ ነው ፡፡ በአሥራዎቹ ዕድሜ ውስጥ የሚገኝ አንድ ልጅ ይህን ሥራ እንዴት በቀላሉ እና በተቀላጠፈ ሁኔታ እንደሚቋቋመው ለራሱ ግንዛቤ እና ለራሱ ያለው ግምት ይወስነዋል። ግጭትን የሁለትዮሽ ችግርን ለማሸነፍ የሚቸገሩ ብዙ ጎረምሶች በዚህ ጊዜ ውስጥ ወደ ተለመደው የፍርሃት ፍራቻ የሚያመራ አለመቻላቸውን እና መለያየታቸውን በጥልቀት ይሰማቸዋል ፡፡
ከአስራ አንድ እስከ አስራ ስድስት ዓመት ባለው ጊዜ ውስጥ በጣም የተለመደው ፍርሃት ራስዎን ላለመሆን መፍራት ፣ ማን እንደሆንኩ እና አካል እንደሆንኩ መወሰን አለመቻል ነው ፡፡ “ጥቁር በግ” የመሆን ፍርሃት ፡፡ ከስነልቦና ራስን ከመወሰን በተጨማሪ ሰውነትን የመቀየር ፍርሃትም ሊነሳ ይችላል-እኔ እየተለዋወጥኩ ነው - ምን ይሆንልኛል ፣ አስቀያሚ አልሆንም ፣ እንደዚያ ይወዱኛል?
ከአስራ አንድ እስከ አስራ ስድስት ዓመት ያለው የዘመኑ ሌላ አስፈላጊ ገፅታ ይህ ነው በቀድሞው ሕይወት ውስጥ የነበሩትን ፍራቻዎች ሁሉ ለማሸነፍ “ማጠቃለያ” “የተጠቃለለበት” ዘመን መሆኑ ነው ፡፡ በተወሰነ ዕድሜ አንድ ወይም ብዙ ፍርሃቶች በደንብ ካልተሠሩ እንደገና ተዛማጅ ይሆናሉ ፡፡ የሌላውን ዓለም መፍራት ፣ እና የሕመም ፣ የጥቃት ፣ የንጥረ ነገሮች ፣ በጥቁር ሰሌዳው ላይ የመመለስ ፍርሃት ሊሆን ይችላል። የ “ነጩ ካፖርት” ፍርሃት እንኳን እንደገና ወደ ፊት ሊመጣ ይችላል ፡፡ እናም አሁን እነሱን ለማሸነፍ ብዙ ተጨማሪ ጊዜ እና ጥረት ይጠይቃል።
