በእርግጥ ማንኛውም ጤናማ አእምሮ ያለው ሰው በትምህርት ቤት ውስጥ ልጆች ዕውቀት እንደሚያገኙ ፣ ለወደፊቱ የጎልማሳ ሕይወታቸው እንደሚዘጋጁ ያውቃል ፡፡ ግን እሱ ነው? አንድ ሰው አሁን ባለው የዕለት ተዕለት ኑሮው ውስጥ ሊጠቀምበት የሚችለው ዕውቀት እስከ ስድስተኛ ክፍል ብቻ ነው ፡፡
በሁለተኛ ደረጃ ትምህርት ቤት ውስጥ ልጆች የሚቀበሉት መረጃ አንዳንድ ጊዜ ከፍተኛ የሆነ ልዩ መተግበሪያን ብቻ አይደለም ያለው ፣ ይህም ለአማካይ ተማሪ ሁልጊዜ ግልፅ አይደለም ፡፡ አንዳንዶች በእኛ ርዕስ ውስጥ ይህ ጥያቄ የአጻጻፍ ዘይቤ ነው ብለው ያስቡ ይሆናል ፡፡ የሕይወት ተሞክሮ እንደሚያሳየው በማያሻማ ሁኔታ ለመመለስ ሁልጊዜ የማይቻል መሆኑን ያሳያል ፡፡
የእውቀት ጥማት ፣ በአንደኛ ደረጃ ክፍሎች ለመረጃ ከልብ ያለው ፍላጎት ቀስ በቀስ በልጆች ላይ ወደ አሰልቺ ሙያ ፣ ወደ ሥራው ወደ ሚያካሂደው ተግባር ተለወጠ ምክንያቱም እሱ ያለው አማራጭ ቅጣት ብቻ ነው ፡፡ በሁለተኛ ደረጃ ትምህርት ቤት ውስጥ ብዙ ጊዜ ትምህርት ቤት መገኘቱ እንቅስቃሴ ነው ፣ የመጨረሻው ውጤት በተገኘው እውቀት አልተገለጸም ፣ ግን በተሳካ ሁኔታ በተተላለፉ ፈተናዎች ፣ ጥሩ ውጤት ፡፡
ከሽልማት መንገዶች ፣ የአካዴሚክ አፈፃፀም አመላካች ግምገማ በራሱ ወደ መጨረሻው ይቀየራል ፡፡ እና እዚህ ሁሉም መንገዶች ቀድሞውኑ ጥሩ ናቸው-ከፍራፍሬ ፣ የቀመሮች ሜካኒካዊ አተገባበር ፣ በአንቀጽ ወቅት የተማሩ (በኋላ ጥቂት ትምህርቶችን ዘና ለማለት እና ምንም ነገር ላለማወቅ) ፣ በተሳካ ሁኔታ ከተቺዎች የተውጣጡ ጥቅሶችን ወደ ማታለል እና ማታለል ፡፡
ይህ ለምን እየሆነ ነው? የዕድሜ ችግሮች? አይመስለኝም. በ 6 ኛ ክፍል ያሉ አብዛኞቹ ልጆች በተቻለ ፍጥነት ፊዚክስ ማጥናት መጀመር ይፈልጋሉ ፣ በኋላም ኬሚስትሪ ማጥናት ለመጀመር ይጓጓሉ ፡፡ ግን ይህ ፍላጎት ከጥቂት ትምህርቶች በኋላም ይጠፋል ፡፡
የፍላጎት እጥረት በተሳሳተ ግንዛቤ ምክንያት እንደሆነ መገመት የበለጠ ምክንያታዊ ይሆናል። በአንደኛ ደረጃ ትምህርት ቤት ውስጥ ትናንሽ ፣ ክፍተቶች ፣ አለመግባባቶች ቀስ በቀስ የርዕሰ ጉዳዮች ውህደት አጉል ይሆናል ፣ ወይም እንዲያውም ሙሉ በሙሉ ይቋረጣሉ ፡፡ ስለሆነም ለመማር ፈቃደኛ አለመሆን ፡፡ እናም እምቢተኝነት በተለያዩ ስሜቶች ፣ የፊዚዮሎጂ ምላሾች ይቀድማል-አሰልቺ ፣ በጭንቅላቱ ላይ ባዶነት ፣ ትችት ፣ ድካም ፣ ወዘተ ፡፡
