ብዙውን ጊዜ ከወላጆቻቸው መስማት ይችላሉ ፣ ልጃቸው ማንኛውንም ነገር እንደማይፈራ እና በብረት ወይም በሙቅ ማሰሮ ላይ የተቀየረውን መንካት ፣ ለማያውቀው ውሻ መቅረብ ወይም ወደ ጎዳና መሮጥ የማይቻል መሆኑን እንኳን አይገባውም ፡፡ ለአዋቂዎች ይመስላል ህጻኑ እራሱን የመጠበቅ ተፈጥሮአዊነት የጎደለው ፡፡ ግን ይህ እንደዚያ አይደለም ፣ ህፃኑ አዲስ ነገርን ሁሉ የመማር ፍላጎት ያለው እና አደጋውን የመረዳት ልምዱ አነስተኛ ስለሆነ ነው ፡፡
በልጅ ውስጥ ራስን የመጠበቅ ውስጣዊ ስሜት በተወሰነ ዕድሜ ላይ አይታይም ፣ ከተወለደ ጀምሮ ነው ፡፡ በመጀመሪያዎቹ የህይወት ወራቶች እሱ ለመዳን ያተኮረ ነው ፣ ማለትም ፣ ህፃኑ በእርግጠኝነት መብላት ፣ መጠጣት ፣ አለመመቸት ፣ ወዘተ እንደሚፈልግ በጩኸት ያሳውቅዎታል። ግን ልጆች በፍጥነት መጎተት እና መሄድ እንደጀመሩ ወዲያውኑ ወዲያውኑ ወደ ሶኬቶች ፣ ሽቦዎች ፣ የመስኮት መሰንጠቂያዎች ፍላጎት አላቸው ፡፡ እናም በዚህ ውስጥ ምንም እንግዳ ነገር የለም - ህፃኑ አደገኛ መሆኑን ገና አልተረዳም ፣ እና ወላጆች ብቻ ከአስፈሪ ዕቃዎች ሊጠብቁት ይችላሉ ፡፡
የሕይወት የመጀመሪያ ዓመት ልጆች በአካላቸው ላይ መጥፎ ስሜት አላቸው ፣ በተነካካ ስሜት እና በቦታ አቀማመጥ ላይ በመመርኮዝ ዓለምን ይማራሉ ፡፡ ልምድ ማግኘት የሚችሉት በዚህ መንገድ ብቻ ነው ፡፡ ከጊዜ በኋላ ወላጆች በሁሉም ነገር ህፃኑን የማይገድቡ ከሆነ ግን በትክክል ከተቆጣጠሩት እሱ ራሱ ድንበሮችን መስማት ይጀምራል እንዲሁም ደህንነቱ የተጠበቀ እና ለጤንነት ምን ጉዳት ሊኖረው እንደሚችል ይገነዘባል ፡፡
አዋቂዎች ፣ በመጀመሪያ ፣ የሕፃኑን የመንቀሳቀስ ፍላጎት መገደብ የለባቸውም ፡፡ ከጨዋታ መጫወቻ ፣ በጋጭ ጋሪ (ልጁ ቀድሞውኑ በራሱ የሚራመድ ከሆነ) ወይም አንድ ተጓዥ ከዓለም ጥበቃ ማድረግ ሁኔታውን ሊያባብሰው ይችላል። ለወደፊቱ ልጆች እንኳን በፍጥነት ለመሮጥ እና አደገኛ ነገሮችን ለመንካት ይሞክራሉ ፣ ወደ አፋቸው ይወስዳሉ ፣ ወዘተ ፡፡ ወላጆቻቸው ለማየት ጊዜ ከማግኘታቸው በፊት ዋና ሥራቸው በተቻለ ፍጥነት የተከለከለ ነገር ማድረግ ነው ፡፡
አንድ ልጅ እራሱን የመጠበቅ ውስጣዊ ስሜትን በትክክል ለማዳበር ወላጆች በእሱ ማመን አለባቸው። በትክክል ለማሰብ ብዙ ትዕግስት ይጠይቃል ፣ መታገስ እና ወዲያውኑ ለመውሰድ መሞከር ፣ ግን ሁኔታውን መቆጣጠር ፡፡ ህፃኑ እራሱን የሚጎዳበትን ጊዜ አለመፍቀዱ አስፈላጊ ነው ፣ ግን ሁሉንም ነገር በጭፍን መከልከል የለበትም።
ህጻኑ በተለያዩ ጉዳዮች ላይ የራሱን ተሞክሮ ይፈልጋል ፣ ግን ሙከራውን ላለማድረግ የተሻሉ አደገኛ ሁኔታዎች አሉ ፡፡ የወላጆቹ ተግባር አንድ ያልታወቀ ጎልማሳ ቢቀርብ ፣ አንድ እንግዳ ሰው ውሻ በአጠገቡ ሮጦ (እና በአጠቃላይ ከማያውቋቸው እንስሳት ጋር እንዴት ጠባይ ማሳየት እንዳለበት) ለልጁ ማስረዳት ነው ፡፡ እንዲሁም ከምድጃው አጠገብ ለምን መጫወት እንደማይችሉ ይንገሩ ፣ የኤሌክትሪክ መሳሪያዎችን እንዴት እንደሚይዙ ፡፡ በእርግጥ ስለዚህ ጉዳይ ብዙ ጊዜ ማውራት ይኖርብዎታል ፣ ግን በጣም አስፈላጊው ነገር ውጤቱ እና የልጆቹ ደህንነት ነው ፡፡ ሁኔታዎችን መንገር ብቻ ሳይሆን መጫወትም ይችላል ፣ ህፃኑ በአደገኛ ሁኔታ ውስጥ በፍጥነት ያስታውሳል እና በትክክል ይሠራል ፡፡
